Artykuł prezentuje system ocen oddziaływania na środowisko (OOŚ) jako narzędzie przewidywania, oceny i łagodzenia skutków środowiskowych, wynikających z realizacji i funkcjonowania wielkich inwestycji infrastrukturalnych, jakimi są węzły zintegrowane oraz dworce kolejowe, zwłaszcza gdy są one lokowane na obszarach o dużych wartościach historycznych i estetycznych. Procedura OOŚ jest pokazana nie tylko jako formalny wymóg niezbędny do uzyskania pozwoleń na budowę, ale jako narzędzie prewencyjne, wspomagające system planowania przestrzennego w realizacji zrównoważonego rozwoju, zapisanego w Konstytucji RP, na tle analizy niedostatków funkcjonowania systemu OOŚ w Polsce. Szczególną uwagę zwrócono na zazwyczaj pomijane w polskiej praktyce aspekty krajobrazowe, które uznano za wiodące w procedurze OOŚ. Posłużono się przypadkiem Węzła Zintegrowanego "Czerwony Most", planowanego u podnóża objętych ochroną konserwatorską fortyfikacji nowożytnych opływu Motławy w Gdańsku. Ukazano, dlaczego jednym z podstawowych warunków, decydujących o znaczeniu późniejszych wpływów środowiskowych, jest wybór właściwej, najmniej konfliktogennej lokalizacji inwestycji, zwłaszcza w przypadku przedsięwzięć mogących wywoływać zagospodarowanie wtórne i wynikające z niego kolejne skutki środowiskowe.
Authors
Additional information
- Category
- Publikacja monograficzna
- Type
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Language
- polski
- Publication year
- 2006
