Autor zadaje pytanie, dlaczego w zarządzaniu rozwojem obszarów metropolitalnych nie zawsze respektuje się ich strukturę przyrodniczą. Analizy pewnych typowych sytuacji pozwalają stawiać hipotezy niektórych tego przyczyn. Należą do nich: ograniczoność przestrzeni i konfliktogenność struktur przestrzennych, mechanizmy społeczno-gospodarcze wymuszające decyzje niekorzystne dla środowiska przyrodniczego, niedostatek świadomości ekologicznej i hierarchia wartości, zwłaszcza decydentów, niedostatki metodyczne planowania przestrzennego, niedostateczna siła prośrodowiskowych grup społeczno-politycznych i ich argumentów. Wskazuje się na typowe wspólne problemy wymagające całościowego rozwiązania w procesie planowania obszarów metropolitalnych. Podkreśla się problemy wynikające z ich wielopodmiotowości i aktualnego systemu planowania. Sygnalizuje się możliwe problemy zarządzania rozwojem obszarów metropolitalnych, wykorzystującego ich plany zagospodarowania przestrzennego, będące wciąż w fazie sporządzania. Wskazuje się też wnioski metodyczne do planowania strategicznego i przestrzennego, których uwzględnienie pozwoliłoby łagodzić sygnalizowane problemy.
Authors
Additional information
- Category
- Publikacja monograficzna
- Type
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Language
- polski
- Publication year
- 2009
