Od początku lat 70. Zjednoczone Emiraty Arabskie były miejscem gwałtownego rozowju gospodarczego, któremu towarzyszył równie dynamiczny wzrost urbanizacji, jak również wzrost populacji. Obecnie ponad 80% współczesnej populacji tego silnie zakorzenionego w tradycjach arabskich kraju to imigranci. Do kryzysu 2008 roku rozwój miast odbywał się praktycznie bez ograniczeń finansowych, jednak z rozmachu pojedyńczych budowli wykreowane zostały przestrzenie miejskie o złej jakości kompozycyjnej, drogie w utrzymniu i silnie obciążające środowisko naturalne.Kryzys globalny oraz świadomość zbliżającego się wyczerpania zasobów ropy naftowej skłonił władze do reformy polityki przestrzennej. Nowe standardy w zakresie mieszkalnictwa często zwracają się w stronę porzuconych tradycji budowy miasta arabskiego - jako bardziej ekologicznego. Jednocześnie w głównych przestrzeniach miejskich rozwijana jest infrastruktura nastawiona na do tej pory marginalizowane potrzeby (w większości ubogiej) multikulturowej społeczności: transport publiczny, przestrzenie rekreacji i integracji.
Authors
Additional information
- Category
- Aktywność konferencyjna
- Type
- publikacja w wydawnictwie zbiorowym recenzowanym (także w materiałach konferencyjnych)
- Language
- angielski
- Publication year
- 2012
