Izolacja stref zbiornikowych, przenoszenie części naprężeń oraz spowolnienie tempa erozji rur okładzinowych to główne zadania płaszcza cementacyjnego. Powstaje on na skutek stopniowego wyparcia płuczki przez ciecze buforowe, a następnie cieczy buforowych przez zaczyn cementowy. Niepowodzenie tej operacji skutkować może katastrofą na miarę wycieku ropy w Zatoce Meksykańskiej w 2010 roku. Mimo że problem niewystarczającego związania płaszcza cementacyjnego z rurą jest na świecie powszechny i dotyczy zdecydowanej większości odwiertów ciągle jednak relatywnie mała liczba publikacji poświęcona jest temu zagadnieniu. Większość z nich skupia się na wpływie gęstości i właściwości reologicznych oraz braku koncentryczności na proces wyparcia. Analizowane sytuacje geometrii przestrzeni pierścieniowej są obrazem stanu odwiertu i nie uwzględniają możliwości osadzenia się zwiercin na ścianie odwiertu lub kolumny rur czy zmian geometrii wywołanych występowaniem niestabilnych warstw pakietowo-ilastych. Dlatego też w niniejszym artykule przeanalizowano wyniki symulacji wypierania dla dziesięciu domen płynu reprezentujących wyidealizowane sytuacje zaburzeń geometrii przestrzeni pierścieniowej. Dodatkowo w celu walidacji przyjętych modeli wywiercony został i zacementowany odwiert o głębokości 91 m.
Authors
Additional information
- Category
- Publikacja w czasopiśmie
- Type
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Language
- polski
- Publication year
- 2016
