Artykuł poświęcony jest zweryfikowaniu roli, jaką pełnią przekształcenia granic miedzy lądem i wodą w procesach rewitalizacji. Analizując szereg tego typu działań, w szczególności dotyczących transformacji obszarów poprzemysłowych, można zauważyć, że w ostatnim czasie charakterystyczne dla nich stają się modyfikacje planów obszarów wodnych i form ich granic. Jak okazuje się, działania takie mają nie tylko znaczenie kompozycyjne i funkcjonalne, ale odgrywają także istotną rolę w uzyskaniu zamierzonych efektów transformacji tych obszarów, oddziałując pozytywnie na położone w sąsiedztwie struktury miejskie. W artykule wykazano, że przekształcenia zarysów nabrzeży dokonywane poprzez wprowadzanie wody w głąb lądu oraz przez tworzenie nowych powierzchni lądu na obszarach wodnych, pozwala na budowanie zróżnicowanego systemu powiązań przestrzeni publicznych. Umożliwia również kształtowanie bardziej spójnych i złożonych ciągów ekologicznych i krajobrazowych. Przyzwolenie na swobodne kształtowanie form połączeń lądu i wody sprzyja także poszukiwaniom innowacyjnych rozwiązań architektonicznych dla nowo powstających obiektów. Ostatecznie, za sprawą coraz bardziej śmiałych prób kształtowania form granic obszarów wodnych, udaje się umacniać relacje przestrzeni miejskich z wodą.
Authors
Additional information
- Category
- Publikacja w czasopiśmie
- Type
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Language
- polski
- Publication year
- 2016
