Wraz z rozwojem oraz popularyzacją narzędzi komputacyjnych wykorzystywanych w praktyce architektonicznej, projektanci opierają swoją pracę o algorytmy wcześniej odległe od swojej dziedziny. Specyfika projektowania architektonicznego, w której często możliwe jest wiele różnorodnych rozwiązań spełniających określone warunki, lub ocena efektu jest czysto subiektywna, a natomiast zdefiniowanie algorytmu opisującego problem niezwykle skomplikowane, skłania architektów do korzystania z algorytmów heurystycznych. Algorytmy opierające się o działanie sztucznej inteligencji pozwalają na obliczanie problemów projektowych do tej pory rozwiązywanych intuicyjnie, rozwijając warsztat architektoniczny. Artykuł prezentuje wybrane możliwości wykorzystania inteligencji rozproszonej w projektowaniu architektonicznym w oparciu o algorytm stada opisany przez Craig Raynolds’a w 1987 roku bazujący na trzech prostych zasadach zaobserwowanych w stadach ptaków, ławicach ryb czy roju pszczół: rozdzielność, spójność, wyrównywanie. W oparciu o algorytm stada przedstawione zostały dwie implementacje narzędzia w postaci symulacji ruchu ławic: w celu wygenerowania struktur przestrzennych będących konstrukcją nośną obiektów oraz symulacji ruchu pieszego w obiektach architektonicznych. Przedstawione propozycje wykorzystania algorytmów stada wskazują na możliwości ich zastosowania w praktyce architektonicznej zarówno na etapie projektowym jak i na etapie ewaluacji zaproponowanych rozwiązań.
Authors
Additional information
- Category
- Publikacja monograficzna
- Type
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Language
- polski
- Publication year
- 2018
