Powstawanie obiektów na wskroś współczesnych na styku z historyczną tkanką miejską może stanowić drogę do odnowy i rewitalizacji obszarów, które tego wymagają. Działanie takie może również być silnym i cennym katalizatorem transformacji funkcjonalnej i wizualnej danego fragmentu przestrzeni miejskiej oraz przyczyniać się do wzrostu aktywności społecznej w jej obrębie. Tworzywem architektonicznym dającym ogromne możliwości kontrastowania z architekturą historyczną są (ze względu na swą znaczącą skalę i rangę w przestrzeni miejskiej) obiekty użyteczności publicznej z przełomu XX i XXI wieku budowane przy użyciu innowacyjnych rozwiązań architektonicznych, technologicznych oraz konstrukcyjnych. Z przeprowadzonych analiz wynika, że słusznym rozwiązaniem jest projektowanie oparte na zasadzie kontrastu. Ważne jest aby uzupełnianie dawnej tkanki było przeprowadzane z zachowaniem tożsamości czasów, w których żyjemy, nie tworząc obiektów, które mogłyby w dosłowny sposób naśladować historizmy, czy też z nimi konkurować. Nowe fragmenty miast poprzez swoją odmienność mogą stanowić przeciwwagę, czy też tło, dzięki któremu wszystkie walory dziedzictwa kulturowego zostaną w pełni uwypuklone. Współczesne budynki osadzone w historycznym kontekście a jednocześnie silnie z nim kontrastujące są niewątpliwie niezwykle wdzięcznym elementem przestrzeni miejskiej pretendującym do bycia silnymi akcentami nowoczesności oraz innowacyjności w urbanistycznej skali miasta, podnosząc jednocześnie walory i wartości dziedzictwa kulturowego.
Authors
Additional information
- Category
- Publikacja w czasopiśmie
- Type
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Language
- polski
- Publication year
- 2018
