Heterogeniczne kruche kompozyty, takie jak beton, ceramika i skały składają się z ziaren połączonych wiązaniami. Pytanie, czy ścieżka pęknięcia, która prowadzi do zniszczenia może być przewidziania na podstawie znanych cech mikrostrukturalnych, a mianowicie łączności wiązań, rozmiaru, energii pękania, wytrzymałości pozostają otwarte. Istnieje wiele kryteriów pęknięć. Najczęściej używane są oparte na postulowanym ekstremum naprężenia i/lub energii. Ponieważ siła i energia mają wspólne ścieżki przekazu, ich wąskie gardło przepływu może być prekursorskim mechanizmem zniszczenia, które pogodzi te kryteria optymalności w jednej ujednoliconej strukturze. Badamy to w ramach teorii przepływu sieci, używając dane mikrostrukturalne z trójwymiarowych modeli elementów dyskretnych betonu podczas rozciągania jednoosiowego. Znajdujemy wąskie gardło siły i energii na tej samej ścieżce, które zapewnia wczesną i dokładną prognozę ostatecznej ścieżki makropęknięcia w betonie.
Authors
- A. Tordesillas,
- S. Kahagalage,
- C. Ras,
- dr hab. inż. Michał Nitka link open in new tab ,
- prof. dr hab. inż. Andrzej Tejchman-Konarzewski link open in new tab
Additional information
- DOI
- Digital Object Identifier link open in new tab 10.1038/s41598-020-76616-y
- Category
- Publikacja w czasopiśmie
- Type
- artykuły w czasopismach
- Language
- angielski
- Publication year
- 2020
