DNA topoizomeraza II jest jednym z głównych celów molekularnych dla leków stosowanych w terapii przeciwnowotworowej. Wszystkie inhibitory tego enzymu są zdolne do zakłócania w jeden z etapów cyklu katalitycznego topoizomerazy II. Związki, które stabilizują kowalencyjny kompleks DNa i topoizomerazy II (znany jako kompleks rozszczepialny) są nazywane truciznami topoizomerazy, inne związki, które hamują aktywność enzymu na innych etapach cyklu katalitycznego nazywane są inhibitorami katalitycznymi. Te ostatnie są heterogenną grupą związków, które mogą zakłócać wiązanie enzymu z DNA (aclarubicin and suramin) stabilizują niekowalencyjny kompleks DNA-topoizomeraza II (merbarone, ICRF-187 i strukturalnie zbliżone pochodne bisdioxopiperazyny) czy hamują aktywność ATP-azowa enzymu (novobiocin). Niektóre z nich jak fostriecyna mają również inne cele molekularne. Podczas gdy trucizny topoizomerazy II stosowane są jako leki przeciwnowotworowe, inhibitory katalityczne stosowane są jako związki przeciwnowotworowe (aklarubicyna, MST-16), kardioprotektory (ICRF-187) czy związki modulujące działanie innych leków (suramina, novobiocyna). Praca przeglądowa przedstawia mechanizmy aktywności biologicznej różnych inhibitorow ze szczególnym uwzględnieniem związków stosowanych w terapii przeciwnowotworowej. Omówione zostały również dalszy rozwój i inne zastosowania związków z tej interesującej grupy.
Authors
- Alexandre E. Escargueil,
- Annette K. Larsen,
- prof. dr hab. inż. Andrzej Składanowski link open in new tab
Additional information
- Category
- Publikacja w czasopiśmie
- Type
- artykuł w czasopiśmie z listy filadelfijskiej
- Language
- angielski
- Publication year
- 2003
