Aktywne modele kształtu zostały zaproponowane w latach 90 XX wieku jako uniwersalna metoda lokalizowania i rozpoznawania obiektów. Koncepcje teoretyczne, na których metoda ta została oparta, wydają się obiecujące, jednak ich praktyczna wartość nie została jeszcze do końca zweryfikowana. Autorzy niniejszej pracy przeprowadzili testy aktywnych modeli kształtu za pomocą własnego systemu lokalizacji obiektów, szczególną uwagę zwracając na ewentualne zastosowania biometryczne, takie jak automatyczna lokalizacja twarzy. Wykonane eksperymenty ujawniły liczne wady omawianej metody. Opis praktycznych problemów związanych ze stosowaniem aktywnych modeli kształtu w systemach biometrycznych stanowi zasadniczą część artykułu.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2005
