Opracowano nową metodę badawczą dla diagnostyki łożysk, zbudowano urządzenie pomiarowe a dalej przeprowadzono badania na celowo uszkodzonych łożyskach. Uszkodzone łożyska poddano kwalifikacji pod względem głębokości uszkodzenia. Sposób oceny był następujący: po wykonaniu uszkodzenia montowano łożysko do silnika i wykonywano badanie systemem diagnostyki wibracyjnej. System kwalifikuje uszkodzenia łożysk do trzech grup: uszkodzenie silne, średnie i słabe. Stwierdzono, że kwalifikacja zależy w równej mierze od głębokości jak i kształtu wykonanego ubytku na elemencie łożyska, a nawet przy pozornie identycznych, wprowadzonych ubytkach diagnozy nie są powtarzalne. Pozornie taki sam ubytek wykonany na różnych elementach łożyska daje różne oceny jego głębokości. W przypadkach wprowadzenia do łożyska uszkodzenia, z reguły w widmie wibracji pojawiają się zarówno składowe odpowiedzialne za wprowadzone uszkodzenie, jak i składowe charakterystyczne dla innych uszkodzeń. Wprowadzenie określonych uszkodzeń do łożyska powoduje szybki rozwój uszkodzeń wtórnych.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2006
