Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Smarowanie stawów człowieka koncentruje się w głównej mierze na tarciu granicznym oraz na tarciu mieszanym w cienkiej warstwie cieczy synowialnej zalegającej pomiędzy łatwo odkształcalnymi powierzchniami miękkiej chrząstki stawowej, na której wysokości chropowatości zmieniają się z czasem trwania procesu smarowania.Wartości sił tarcia granicznego ulegają zmianie w przypadku zmian wysokości nierówności dochodzących do dziesiątych a nawet setnych części mikrometra. W przypadku tarcia granicznego dla powierzchni stawów, istotne są nie tylko depresje oraz największe wartości chropowatości powierzchni, ale również kształt geometryczny struktury powierzchni pomiędzy tymi miejscami.Tak więc rzeczywisty stan smarowania powierzchni stawowych uzyskamy tylko w tym przypadku jeżeli wyznaczymy strukturę geometryczną powierzchni chrząstki stawowej w mikro- a nawet w nano-skali. Niezbędnym warunkiem opisu rzeczywistego stanu smarowania stawu jest również opracowanie mechanizmu dużych deformacji miękkiej i łatwo odkształcalnej chrząstki stawowej w trakcie trwania smarowania. W tym czasie ma również miejsce wnikanie cieczy synowialnej do porów chrząstki stawowej. Zmiany wysokości powierzchni a także kształt tych zmian pozwoli opracować numerycznie rzeczywisty kształt szczeliny stawu a następnie wyznaczyć rzeczywiste wartości ciśnienia hydrodynamicznego a także wartości sił tarcia występujące w stawach.

Autorzy

• prof. dr hab. inż. Krzysztof Wierzcholski link otwiera się w nowej karcie ,
• Sergei Chizhik link otwiera się w nowej karcie