Dla kurczących się miast europejskich coraz trudniej jest znaleźć nową, terenochłonną, a jednocześnie prestiżową funkcję, która wypełniłaby zdegradowane obszary staromiejskie, opuszczone tereny poprzemysłowe czy powojskowe, albo nigdy nie dokończone struktury wielkich osiedli mieszkaniowych. Dlatego coraz rzadziej miasteczka uniwersyteckie realizowane są jako niezależne układy podmiejskie według przebrzmiałych już koncepcji modernistycznych. W wielu miastach zaprzestano też praktyki skupiania dotychczas rozproszonych wydziałów na obszarze jednej dzielnicy. W zamian porządkowana jest struktura poszczególnych wydziałów w ramach samodzielnych kampusów, funkcjonujących w różnych częściach miasta lub aglomeracji (m.in. Uniwersytet Gdański, Politechnika Krakowska, Uniwersytet Wrocławski). Ośrodki akademickie coraz częściej są postrzegane jako ogromny potencjał rozwojowy zdegradowanych obszarów miejskich, wykorzystywany jako jedno z ważniejszych ogniw katalizy urbanistycznej.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja monograficzna
- Typ
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2007
