Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Zbadano efektywność wymywania NAPL ze złoża piaskowego za pomocą roztworów dwóch niejonowych surfaktantów: polioksyetylenowanego alkoholu tłuszczowego (Rokanol NL6) oraz alkiloglukozydu (Triton BG10). Jako NAPL zastosowano dwa węglowodory - dodekan i heksadekan. Oba surfaktanty były relatywnie efektywne w usuwaniu dodekanu. Ze wzrostem stężenia surfaktantu obserwowano wzrost efektywności wymywania dodekanu, jednakże Rokanol NL6 był bardziej efektywny (ponad 90% usunięcia) aniżeli Triton BG10 (ponad 80%). W przypadku wymywania heksadekanu zaobserwowano inne zachowanie obu surfaktantów. Ze wzrostem stężenia Tritonu, efektywność wymywania heksadekanu wzrastała, podczas gdy wzrost stężenia Rokanolu powodował obniżenie efektywności wymywania tego związku. Stwierdzono, że około 90% NAPL zostało usunięte z piasku w wyniku procesu migracji, a tylko około 10% poprzez solubilizację i emulgowanie. Obniżenie pH wpływało nieznacznie na zmniejszenie efektywności usuwania obu związków.

Autorzy

• dr inż. Sebastian Pastewski link otwiera się w nowej karcie ,
• Aurelia Płotka link otwiera się w nowej karcie ,
• dr inż. Elżbieta Hallmann link otwiera się w nowej karcie ,
• prof. dr hab. inż. Krystyna Mędrzycka link otwiera się w nowej karcie