Drożdże łączą zalety prokariotycznych i eukariotycznych systemów ekspresyjnych. Charakteryzuje je szybki wzrost, osiągają też znacznie większą biomasę w porównaniu z bakteriami. W odróżnieniu od bakterii, drożdże zdolne są do przeprowadzania modyfikacji posttranslacyjnych białek. Kolejną zaletą drożdżowych systemów ekspresyjnych jest zdolność komórek drożdżowych do sekrecji białek do pożywki hodowlanej. W laboratoriach naukowych i przemyśle jako pierwszy zastosowany został system drożdżowy Saccharomyces cerevisiae. Nie spełnia on jednak w pełni wymagań nowoczesnych biotechnologii ze względu na niski poziom produkcji i sekrecji białek, niestabilność plazmidów rekombinantowych, czy hiperglikozylację heterologicznych polipeptydów. Przezwyciężenie tych problemów umożliwiło opracowanie systemów ekspresyjnych opartych o inne gatunki drożdży. W tym artykule opisane są systemy ekspresyjne Pichia pastoris, Hansenula polymorpha, Arxula adeninivorans i Yarrowia lipolytica. Przedstawione są również przykłady białek i innych metabolitów produkowanych z wykorzystaniem rekombinantowych szczepów drożdży.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2008
