Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

W artykule przedstawiono szczegółową charakterystykę procedury oznaczania ilości wodoru dyfundującego metodą rtęciową na tle innych metod badawczych i aktualnego stanu wiedzy dotyczącego rozpatrywanego zagadnienia. Omówiono klasyfikację wodoru występującego w złączu spawanym oraz metody oznaczania ilości wodoru dyfundującego w stopiwie ze zwróceniem szczególnej uwagi na metodę rtęciową jako metodę podstawową. Zestawiono zależności analityczne umożliwiające przeliczanie wskazań innych metod na wyniki uzyskiwane metoda rtęciową. Scharakteryzowano stanowiska badawcze do metody rtęciowej, a także postępowanie podczas pobierania próbek do badań, wykonywania napoin próbnych, realizacji eksperymentów, analizy wyników oraz sporządzania raportu z badań. Podkreślono celowość korzystania z wykalibrowanych metod alternatywnych.

Autorzy

• dr hab. inż. Dariusz Fydrych link otwiera się w nowej karcie ,
• prof. dr hab. inż. Jerzy Łabanowski link otwiera się w nowej karcie