Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

W ciągu ostatnich kilku lat tematem wielu prac naukowych stała się modularyzacja ontologii. Istnieje kilka przyczyn dużego zainteresowania tym kierunkiem prac. Z jednej strony ontologie wykazały swoją przydatność w różnego rodzaju przedsięwzięciach związanych z inicjatywą Semantic Web. Z drugiej strony okazało się, że po przekroczeniu pewnej granicy wielkości ontologii inżynierowie wiedzy natykają się na problemy, z którymi inżynieria oprogramowania już sobie poradziła. W trakcie realizacji dużych projektów ontologicznych pojawiają się trudności z rozdzieleniem prac między zaangażowane zespoły, z ponownym użyciem gotowych fragmentów ontologii, z utrzymaniem kontroli nad spójnością baz wiedzy czy też nad ewentualnymi powtórzeniami definicji terminów i osobników. Wprowadzenie skutecznych technik modularyzacji powinno tym problemom zaradzić. Dodatkowo mogłyby one poprawić wydajność programów korzystających z ontologii, m.in. programów wnioskujących. W niniejszym rozdziale dokonamy przeglądu najważniejszych technik modularyzacji, uwzględniając także technikę opracowaną na Politechnice Gdańskiej w zespole KMG. Dokonamy również oceny tych technik ze względu na zaproponowane kryteria, a także ze względu na przewidywane przyszłe wymagania dynamicznie rozwijającego się rynku usług internetowych.

Autorzy

• prof. dr hab. inż. Krzysztof Goczyła link otwiera się w nowej karcie ,
• mgr inż. Aleksander Waloszek link otwiera się w nowej karcie ,
• dr inż. Wojciech Waloszek link otwiera się w nowej karcie