Mechanizm dużego spadającego bloku skalnego lub lawiny pozostaje nadal słabo rozpoznany zarówno w zakresie pęknięć jak i procesów propagacji. Jedynie ilościowe dane, które aktualnie są mierzone i uchwytne podczas spadania skały, zarejestrowane są jako sejsmiczne sygnały przez szereg sejsmografów. Właściwości sygnału (amplituda, trwanie, częstotliwość) są wyraźnie powiązane z cechami spadania (masa, wysokość spadania, odległość propagacji) lecz dotychczas nie były wykonane żadne systematyczne badania. Artykuł ma na celu badanie powyższej relacji za pomocą modelowania procesu spadającej skały. Do modelowania wykorzystano metodę elementów dyskretnych, która pozwala uwzględnić różne zjawiska bądź parametry mogące wpłynąć na sejsmiczny sygnał: pęknięcia, rodzaj spadającej skały, morfologię obszaru uderzenia.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Język
- angielski
- Rok wydania
- 2008
