Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Produkcja estrów metylowych kwasów tłuszczowych jest jedną z najważniejszych metod pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych w Polsce. Biopaliwo, produkowane w naszym kraju głównie z oleju rzepakowego, wykorzystywane jest jako biokomponent dodawany do oleju napędowego. Założenia do rozwoju energetyki odnawialnej w Polsce zostały określone w dokumencie rządowym zatytułowanym: "Strategia rozwoju energetyki odnawialnej" (przyjętej przez Sejm w dniu 23 sierpnia 2001 r.) oraz w dokumentach: "Polityka energetyczna Polski do roku 2025" (przyjętym przez Radę Ministrów w dniu 4 stycznia 2005 r.) i w "Programie dla elektroenergetyki" (przyjętym przez Radę Ministrów w dniu 28 marca 2006 r.). Celem strategicznym polityki państwa jest zwiększanie wykorzystania zasobów energii odnawialnej, tak aby udział tej energii w zużyciu energii pierwotnej osiągnął w 2010 roku 7,5%, a w 2020 roku 14%. Podstawy prawne regulacji rynku biopaliw we Wspólnocie Europejskiej zawarte są przede wszystkim w Dyrektywie 2003/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady UE z dnia 8 maja 2003 roku w sprawie wspierania użycia w transporcie biopaliw lub innych paliw odnawialnych oraz w Dyrektywie 2003/96/WE Rady UE z dnia 27 października 2003 roku, w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Regulacje te mają jednak charakter ramowy, co oznacza, że pozostawiają krajom członkowskim pewien zakres swobody w tworzeniu krajowych norm prawnych w tej dziedzinie. Prawo unijne reguluje zaledwie kilka istotnych kwestii, wymagających implementacji w prawie krajowym. Na całym świecie, również w Polsce, obserwuje się zahamowanie tempa rozwoju inwestycji związanych z produkcją biopaliw. Wysokie ceny rzepaku i zbóż oraz niskie światowe ceny ropy naftowej sprawiają, że koszty produkcji ekologicznego paliwa do silników Diesla przewyższają koszty zakupu konwencjonalnego oleju napędowego. Wprawdzie istniejące już wytwórnie biopaliw w Polsce mogą zaspokoić nasze potrzeby na kilka najbliższych lat, jednak istnieje uzasadniona konieczność zwiększania udziału biokomponentów w sektorze paliwowym. Indywidualna produkcja biopaliwa na pokrycie własnych potrzeb energetycznych stanowi tanią i łatwą do wdrożenia na wielką skalę, metodę produkcji energii ze źródeł alternatywnych oraz stwarza możliwość częściowego uniezależnienia się od zewnętrznych dostaw energii. Obecnie obowiązujące przepisy, określone w Ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z dnia 25 września 2006 r.), nakładają na rolników obowiązek spełnienia stosunkowo wysokich wymagań jakościowych biopaliwa, a także konieczność zastosowania skomplikowanych procedur organizacyjno-prawnych, trudnych do zrealizowania w przypadku produkcji indywidualnej. Z tego względu warto rozważyć zastosowanie niższych wymogów czystości oraz uproszczonych regulacji prawnych wobec plantatorów produkujących biopaliwo na pokrycie własnych potrzeb energetycznych.

Autorzy

• prof. dr hab. Ewa Klugmann-Radziemska link otwiera się w nowej karcie ,
• mgr inż. Krzysztof Ciunel link otwiera się w nowej karcie ,
• mgr inż. Piotr Meler link otwiera się w nowej karcie