Porównano technikę HPLC i klasyczną metodę spektrofotometryczną Winklera pod względem odzysku, precyzji, wykrywalności i oznaczalności 5-hydroksymetylofurfuralu (HMF) w miodach naturalnych. Zawartości HMF obiema metodami oznaczono w 15 różnych miodach naturalnych. Sześć miodów pochodziło z trójmiejskich punktów handlowych, 9 miodów pozyskano bezpośrednio od pszczelarzy z sześciu pasiek. Testem t-Studenta oszacowano istotność różnic pomiędzy zawartościami HMF uzyskanymi obiema metodami przy założonym 95% poziomie istotności. Zawartość HMF oznaczona metodą Winklera była w każdym przypadku statystycznie istotnie wyższa od uzyskanej techniką HPLC. Wynika to prawdopodobnie z faktu obecnością w miodach również innych niż HMF aldehydów, pochodnych furanu, ulegających reakcji barwnej z p-toluidyna i kwasem barbiturowym. Posługując się techniką HPLC w badanych miodach stwierdzono od 180,12 do 4979,63 µg HMF w 100 g próbki. Wyższą niż dopuszczalna zawartość HMF, tj. powyżej 4000 µg/100 g miodu, stwierdzono w trzech próbkach. Wyższą czułość i lepsza powtarzalność techniki HPLC a także niespecyficzność metody Winklera i rakotwórczość stosowanej w trakcie oznaczeń p-toluidyny skłania do wyboru techniki HPLC jako lepszej metody oznaczania zawartości HMF w miodach naturalnych.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuł w czasopiśmie wyróżnionym w JCR
- Język
- angielski
- Rok wydania
- 2009
