Jedną z perspektywicznych technik wykonywania prac naprawczych pod wodą jest spawanie metodą lokalnej komory suchej. Ze względu na miejscowe odizolowanie miejsca spawania od kontaktu z wodą, warunki stygnięcia i zawartość wodoru w złączach są zbliżone do spawania w środowisku powietrznym. W artykule zaprezentowano stan wiedzy oraz wyniki badań wstępnych dotyczących wpływu warunków spawania na ilość wodoru dyfundującego w stopiwie otrzymanym metodą lokalnej komory suchej. Zastosowanie planu Placketta Burmana pozwoliło na ocenę statystycznej istotności wpływu siedmiu wybranych czynników: ilości zwojów opaski elastycznej, długości wolnego wylotu drutu elektrodowego, natężenia prądu spawania, napięcia łuku, prędkości spawania, zasolenia wody oraz wydatku gazu osłonowego.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2009
