W pracy przedstawiono możliwości i ograniczenia w stosowaniu techniki GC-ECD i GC-MS do identyfikacji i oznaczania śladowych stężeń związków chloroorganicznych w destylatach z ropy naftowej (frakcjach wrzących do 200oC). Przedyskutowano także procedury rutynowo stosowane w rafineriach do oznaczania zawartości chloru organicznego. Należą do nich metodyki oparte na spalaniu próbki i oznaczaniu wybranych produktów mineralizacji za pomocą techniki miareczkowania kulometrycznego oraz bezpośrednia technika rentgenowskiej analizy fluorescencyjnej. Badania wskazują, że wyniki oznaczania chloru całkowitego z zastosowaniem techniki GC-MS są zgodne z wynikami uzyskanymi przy zastosowaniu techniki spalania próbki i miareczkowania mikrokullometrycznego, która uważana jest za metodę precyzyjną i dokładną. Wyniki uzyskane z zastosowaniem techniki GC-ECD są znacząco wyższe od tych uzyskanych z zastosowaniem techniki GC-MS. Stosowanie rentgenowskiej analizy fluorescencyjnej jest ograniczone ze względu na zbyt wysoką granicę oznaczalności (3-5 ppm Cl) oraz względnie niską precyzję oznaczeń.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuł w czasopiśmie wyróżnionym w JCR
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2009
