Przedmiotem rozważań niniejszej pracy jest przestrzeń edukacyjna w obiektach szkół podstawowych i gimnazjalnych. Sprawdzono czy w kontekście kształcenia różnymi metodami pozwala ona na swobodną realizacje wszystkich celów kształcenia: nauczania, uczenia się, wychowania. Zastosowano metodę szukania związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy obranymi zmiennymi. Przeprowadzono dwie równoległe analizy. Za zmienną niezależną obrano dwie metody kształcenia: tradycyjną, opartą na transmisji wiedzy i metodę Marii Montessori. Zmienną zależną stanowią wybrane elementy przestrzeni szkolnej podzielonej na pomieszczenia i miejsca. Zbadano przestrzenie uśrednionej, typowej szkoły kształcącej metodą tradycyjną istworzonej na potrzeby pracy, modelowej szkoły Montessori. Analiza "stopnia edukacyjności" badanych przestrzeni wykazała, że:- komponentem decydującym o tym czy dana szkoła jest dobrze przystosowana do kształcenia dowolną metoda jest wielofunkcyjna przestrzeń kształcenia -szkoły tradycyjne posiadają głównie przestrzeń pozwalającą na nauczanie i nieoferują wystarczającej ilości przestrzeni do uczenia się i wychowania. Z tego powodu nie są odpowiednio przystosowane przestrzennie do kształcenia metodą Montessori a ponieważ elementy tej metody są wspólne z innymi metodami, to można przyjąć, żeszkoły te nie są przystosowane do kształcenia dowolnie wybraną metodą.
Autorzy
- Agnieszka Hempel-Kutek
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Doktoraty, rozprawy habilitacyjne, nostryfikacje
- Typ
- praca doktorska pracowników zatrudnionych w PG oraz studentów studium doktoranckiego
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2011
