Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Odkąd wykazano przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe właściwości pochodnych akrydyny podjęto wiele prób modyfikacji chemicznej cząsteczki w celu znalezienia pochodnej charakteryzującej się wysoką aktywnością przeciwnowotworową. Wybór akrydyn jako potencjalnych leków przeciwnowotworowych podyktowany był przede wszystkim udowodnioną zdolnością tych związków do oddziaływania z DNA. W terapii przeciwnowotworowej, ze względu na brak istotnych różnic pomiędzy komórką zdrową a komórką patogena (nowotworową) wykorzystuje się przede wszystkim różnice ilościowe (kinetyczne): zdolność do hamowania podziałów komórkowych. DNA jest zatem jednym z najważniejszych molekularnych miejsc działania wielu chemoterapeutyków przeciwnowotworowych. Pochodne akrydyny o działaniu przeciwnowotworowym wykazują zróżnicowany mechanizm działania na poziomie molekularnym. Z uzyskanych dotychczas danych wynika, że jednym z kluczowych etapów działania jest tworzenie fizykochemicznych kompleksów z DNA. Wśród pochodnych akrydyny o aktywności przeciwnowotworowej wyróżnić można 5 podstawowych klas związków: nitroakrydyny, 9-anilinoakrydyny, pirazoloakrydyny, imidazoakrydony oraz triazoloakrydony. Związki z poszczególnych klas różnią się zarówno mechanizmem działania jak i spektrum aktywności przeciwnowotworowej

Autorzy

• Anita Dopierała,
• Patrycja Wrosz link otwiera się w nowej karcie ,
• prof. dr hab. inż. Jan Mazerski link otwiera się w nowej karcie