Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Założenia pomnikowe są przestrzennymi nośnikami pamięci zbiorowej, wnoszącymi w naturalny krajobraz kompozycje będące wynikiem integracji różnych sztuk plastycznych. Ta wielkoprzestrzenna formuła miejsca pamięci rozwinęła się w polskiej sztuce pomnikowej w latach 60-tych XX wieku. Artyści zainspirowani nowatorskimi koncepcjami projektowymi (min. Formą Otwartą Oskara Hansena) zaczęli kreować przestrzenne wizualizacje pamięci w miejscach istotnych wydarzeń historycznych. Powstały przejmujące założenia pomnikowe na terenach po byłych obozach zagłady takie jak Pomnik Ofiar Obozu Zagłady w Treblince, czy Pomnik Walki i Męczeństwa na Majdanku. Architektonicznie zorganizowane zostały również tereny słynnych pól bitewnych (Grunwald, Westerplatte), które stały się inspiracją dla organizatorów wydarzeń nazywanych rekonstrukcjami historycznymi. Krajobrazy pamięci pojawiły się również w przestrzeni polskich miast. Polska kultura może szczycić się realizacjami sztuki kommemoratywnej innowacyjnymi na skalę światową. W XXI wieku forma przestrzennego upamiętniania rozwija się nadal, urozmaicona o nowe elementy wynikające z uwarunkowań kulturowych i nowych doświadczeń w sztuce upamiętniania

Autorzy

• dr hab. inż. arch. Agnieszka Gębczyńska-Janowicz link otwiera się w nowej karcie