Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Pamięć społeczna odzwierciedla się w sztuce: w obrazach, w druku, a także w kształtowanej przez artystów przestrzeni. Tak jak style w sztuce, tak zmienia się również podejście do upamiętniania i tworzenia miejsc pamięci. Wydarzenia, jakie miały miejsce w XX wieku, sprawiły, że definicja pomnika przekroczyła granice bryły i zawładnęła przestrzeń, wciągając obserwatora w aktywny udział, bo takie właśnie środki uznano za adekwatne w przypominaniu o Holokauście, ataku z użyciem bomby atomowej i innych tragediach nowoczesnego społeczeństwa. W Polsce, począwszy od konkursu konkurs na Międzynarodowy Pomnik Ofiar Faszyzmu w Oświęcimiu z 1958, roku rozpoczął się bogaty rozwój sztuki pomnikowej. Powstające po wojnie założenia pomnikowe integrowały w procesie projektowym zarówno rzeźbę jak i architekturę. Pomnik nie był już tylko formą rzeźbiarską ustawioną na cokole, lecz przestrzennym scenariuszem dającym impuls ku aktywnemu uczestnictwu w upamiętnianiu.

Autorzy

• dr hab. inż. arch. Agnieszka Gębczyńska-Janowicz link otwiera się w nowej karcie