Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Projektowany tunel pod Martwą Wisłą przebiegać będzie w obrębie plejstoceńsko-holoceńskiego piętra wodonośnego. Zastosowanie metody TBM pozwoli uniknąć odwodnień, które zresztą były by trudne do wykonania, ze względu na stały dopływ wody z Martwej Wisły. Nie ma zatem zagrożeń ilościowych dla zasobów wód podziemnych w sąsiedztwie inwestycji. Jedyne zagrożenia wynikające z budowy tunelu, to zagrożenia dla jakości wód podziemnych. Mogą być one związane z ewentualnymi - nieplanowanymi odwodnieniami a co za tym idzie z intruzją zasolonych wód Martwej Wisły do warstwy wodonośnej.Symulacje modelowe pozwoliły określić rozkład ciśnień wzdłuż linii tunelu. Wykazały one, że w bardzo niewielkim stopniu tunel zakłóca przepływ wód podziemnych. Wody w utworach plejstoceńskich na tym terenie wykazują niewielki spadek zwierciadła wody, a przepływ wód jest powolny. W warstwach wodonośnych, przez które przechodzi tunel obserwuje się niewielkie wygięcie hydroizohips. Znacznie słabsze jest ono w warstwach nad lub pod tunelem. Hipotetyczne symulacje wahań poziomu zwierciadławody w Martwej Wiśle, uwidaczniają znaczący wpływ poziomu zwierciadła wody w rzece na plejstoceńsko-holoceńską warstwę wodonośną. Istotnie zmienia się reżim przepływu wód. W sytuacji sztormowej, gdy poziom wód podnosi, się zwiększa się infiltracja rzeczna i tym samym istnieje zagrożenie intruzji słonych wód do warstwy wodonośnej. W warunkach niskiego poziomu zwierciadła wody w Martwej Wiśle zwiększa się z kolei jej drenujący charakter.

Autorzy

• dr hab. inż. Beata Jaworska-Szulc link otwiera się w nowej karcie