Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Artykuł prezentuje wyniki badań dotyczących możliwości zastosowana emisji magnetoakustycznej (EMA) do nieniszczącej oceny stopnia deformacji plastycznej próbek poddanych jednoosiowemu rozciąganiu. Przebadane zostały cztery różne materiały: stale 13HMF, CSN12021 i P91 oraz żelazo Armco. Badania pokazały, że różne parametry magnetyczne i magnetoakustyczne badanych materiałów mogą zmieniać się w rożny sposób, jednakże zawsze obserwuje się zmniejszenie nachylenia pętli histerezy magnetycznej a co za tym idzie zwiększenie odległości między 'kolanami'' pętli histerezy. Sygnał emisji magnetoakustycznej, jako efekt procesów zachodzących dla natężeń pola magnetycznego odpowiadających tym właśnie obszarom (kreacja/anihilacja oraz ruch granic 90 stopniowych) może być wykorzystany do detekcji tego efektu. Jako parametr sygnału EMA do analizy zaproponowano albo odległość (w skali natężenia pola magnetycznego) między położeniami maksimów sygnału EMA dla jednego kierunku magnesowania (jeżeli maksima są rozróżnialne) lub odległość pomiędzy maksimami otrzymanymi dla rosnącego i malejącego natężenia pola magnetycznego. Najważniejszą cechą tak wybranych parametrów jest ich monotoniczny wzrost w funkcji stopnia degradacji dla wszystkich badanych materiałów.

Autorzy

• dr hab. inż. Leszek Piotrowski link otwiera się w nowej karcie ,
• dr hab. Bolesław Augustyniak link otwiera się w nowej karcie ,
• dr inż. Marek Chmielewski link otwiera się w nowej karcie ,
• Zbigniew Kowalewski