Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

W pracy przedstawiono nową metodę projektowania pasywnych filtrów ułakowoopóźniających opartą na metodzie rozproszonej maksymalnej płaskości. W zaproponowane podejście jest uogólnieniem najbardziej popularnej metody projektowania filtrów maksymalnie płaskich - metody projektowania filtrów maksymalnie płaskich. Filtr maksymalnie płaski cechuje bardzo dobra jakość jedynie w wąskim paśmie wokół częstotliwości zerowej, ale jego istotną zaletą jest jego pasywność, która oznacza, że jego charakterystyka częstotliwościowa nigdzie nie jest większa od jedności. To właśnie pasywność tego filtru sprawia, żę pomimo wąskiego pasma dobrej aproksymacji filtry maksymalnie płaskie są tak powszechnie stosowane gdy zmienne opóźnienie jest wymagane w pętli sprzężenia zwrotnego. W zaproponowanym rozwiązaniu warunki gwarantujące maksymalną płaskość charakterystyki częstotliwościowej w klasycznym rozwiązaniu wymuszane dla częstotliwości zerowej, rozpraszane są w całym zakładanym paśmie aproksymacji. W rezultacie otrzymujemy pasywne filtry ułamkowoopóźniające ale o kontrolowanej przez projektanta szerokości pasma aproksymacji. Ponadto, zaproponowana metoda umożliwia zastosowanie funkcji wagi w odniesieniu do różnych funkcji błędu. Jak pokazano, metoda ta może być łatwo przystosowana do realizacji pasywnych filtrów o opóźnieniu zmiennym design.

Autorzy

• dr hab. inż. Marek Blok link otwiera się w nowej karcie