Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

W pracy prezentuje się i analizuje dwie podstawowe metody projektowania komputerowych systemów czasu rzeczywistego, spełniających rozmaite zadania z zakresu automatyki, sterowania, nadzoru i diagnostyki, w których następuje interakcja komputera z obiektami i procesami przemysłowymi, które posiadają naturę ciągłą (pozwalającą na ścisłą matematyczną charakteryzację w czasie ciągłym). Definiuje się podejście uwarunkowane kontekstowo oraz podejście uwarunkowane komputerowo. Podejście komputerowe (zorientowane implementacyjnie lub narzędziowo) - ze względu na dziedzinę, w której dokonuje się odpowiedni projekt właściwy systemu sterowania - znane jest jako metoda czasu ciągłego. Z kolei podejście kontekstowe (zorientowane problemowo lub środowiskowo) jest - z punktu widzenia zasad projektowania właściwego (w układzie zamkniętym) - nazywane również metodą czasu ciągłego. Charakteryzuje się oba podejścia i pokazuje zasadnicze różnice, jakie występują między nimi. Ponadto podkreśla się szczególne cechy podejścia kontekstowego.

Autorzy

• prof. dr hab. inż. Zdzisław Kowalczuk link otwiera się w nowej karcie