Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Głównym celem podjętych badań była identyfikacja wpływu czterech komputerowych technik parametrycznych na architekturę obiektów krzywoliniowych. Te techniki to: klasyczne modelowanie 3-D, modelowanie animacyjne, modelowanie algorytmiczne oraz optymalizacja rozwiązań przestrzennych. Tak sformułowany cel wyniknął z przesłanek badawczych oraz luk w aktualnym stanie wiedzy, ale również z obserwacji procesu kreacji architektury krzywoliniowej w ubiegłych epokach. Podczas jej tworzenia architektom od wieków towarzyszył specjalny aparat projektowy, którego kluczowym elementem była geometria wykreślna, natomiast istotnym uzupełnieniem - wiedza zaczerpnięta z nauk ścisłych - przede wszystkim z fizyki oraz biologii.We współczesnym projektowaniu architektonicznym opisany wyżej aparat projektowy uzupełniono o dodatkowy, istotny element - oprogramowanie wykorzystujące parametry. Niezbędne stało się zatem podjęcie badań, które wyjaśniłyby, jaką postać przybiera współczesna architektura wskutek zastosowania podczas jej projektowania najnowszych technologii - w tym przypadku komputerowych, parametrycznych technik modelowania i optymalizacji. Przeprowadzone analizy dotyczyły obiektów o ukształtowaniu krzywoliniowym. Wybór ten wyniknął z obserwacji, że techniki parametrycznego modelowania i optymalizacji są szczególnie przydatne, a wręcz niezbędne, w projektowaniu i realizacji złożonych zakrzywionych form. Dzieje się tak dzięki możliwości aplikacji reguł matematycznych i zależności parametrycznych. Za sprawą takiego podejścia uzyskuje się duży zakres i stopień kontroli nad geometrią nawet najbardziej złożonych przestrzennie, zakrzywionych komponentów obiektu.Istotnym celem badań było wykazanie związków pomiędzy zastosowaniem każdej z czterech technik parametrycznych a efektami uzyskiwanymi podczas projektowania poszczególnych elementów składowych obiektu krzywoliniowego: jego formy, konstrukcji, powłoki elewacyjnej oraz ornamentyki. W tym zakresie przeprowadzone analizy zmierzały do ukazania potencjału nowych parametrycznych technik, wspomagających proces kreacji architektonicznej, oraz do scharakteryzowania różnorodności uzyskiwanych efektów, w zależności od typu zastosowanej techniki parametrycznej.

Autorzy

• Małgorzata Zboińska