Niedokrwienny udar mózgu jest jednym z najczęściej spotykanych oraz najlepiej udokumentowanych incydentów mózgowo-naczyniowych (Dani et al., Ann Neurol 2011, 70(3), 384-401), a obrazowanie mózgu metodą DSC-MRI (ang. Dynamic Susceptibility Contrast - Magnetic Resonance Imaging) wskazuje się jako umożliwiające m.in. diagnozę niedokrwionej tkanki, prognozę jej dalszych losów, oraz rozróżnienie niedokrwienia odwracalnego od nieodwracalnego (Latchaw et al., Stroke 2003, 34, 1084-1104). Z drugiej jednak strony, za jedną z głównych wad tej metody uznaje się brak ujednoliconej metodologii postępowania przy obliczaniu parametrów perfuzji (Knutsson et al., Magn Reson Mater Phy 2010, 23, 1-21). Stąd właśnie inspiracja do podjęcia badań w tym temacie. Za cel pracy obrano sprawdzenie, jak na wiarygodność diagnozy niedokrwiennego udaru mózgu, stawianej na podstawie spowodowanych udarem zmian wartości mózgowej objętości krwi CBV (ang. Cerebral Blood Volume), wpływa metodyka obliczania tego parametru.
Autorzy
- Seweryn Lipiński,
- prof. dr hab. inż. Renata Kalicka link otwiera się w nowej karcie
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Aktywność konferencyjna
- Typ
- publikacja w wydawnictwie zbiorowym recenzowanym (także w materiałach konferencyjnych)
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2013
