Najważniejszym składnikiem marki wsi jest krajobraz. Wizerunek wsi kreowany w turystyce i dostępny widok różnią się jednak coraz bardziej: przekaz reklamowy identyfikuje wieś z przyrodą oraz ciszą i spokojem; wieś realna stanowi, najczęściej dysharmonijną, mozaikę wiejsko-miejskiego zagospodarowania. Konfrontacja dostarczonego przez turystykę komunikatu z oglądanym krajobrazem podważa wiarygodność marki wsi, co stanowi zagrożenie dla gospodarki wiejskiej opartej na turystyce. Warunkiem jej przyszłego rozwoju jest zachowanie koniecznej równowagi pomiędzy wizerunkiem i „widzeniem” wsi. W tym celu należałoby dążyć do włączenia działań związanych z budowaniem marki miejsca w ochronę krajobrazu. Oba procesy powinny mieć społeczny charakter. Społeczne wytwarzanie komunikatu o krajobrazie wsi jako część partycypacyjnego planowania jest niezbędne dla zachowania specyfiki wiejskiego pejzażu, która decyduje o jego turystycznej atrakcyjności.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja monograficzna
- Typ
- rozdział, artykuł w książce - dziele zbiorowym /podręczniku o zasięgu krajowym
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2013
