Filozofie transcendentalną utożsamia się z refleksją o ważności, ale przecież od czasu słynnej debaty między Adolfem Trendelenburgiem i Kuno Fischerem rozwój refleksji transcendentalnej poszedł w dwu kierunkach. W szkole badeńskiej aprioryczna siła transcendentalnego podmiotu przeciwstawia się sferze przedmiotowej redukowanej do czystej faktyczności. Wartość i obiektywizacja poznania jest zasługą transcendentalnej świadomości - filozofia taka staje się refleksją o ważności. Drugi nurt refleksji transcendentalnej prezentuje Alois Riehl, szkoła marburska i fenomenologia Husserla. Transcendentalna filozofia staje się tu filozofią transcendentalnie rozumianej świadomości, gdzie świadomośc staje się miejscem w obrębie którego konstytuuje się i podmiot i przedmiot. Świt staje się tutaj światem intersubiektywnie ukonstytuowanych sensów, noematyczną jednością. Filozofia taka nie ma charakteru refleksji o ważności a staje się ontologią. artykuł podważa w ogóle charakter refleksji Heinricha Rickerta jako transcendentalej, mimo że uważa się powszechnie, że to on i jego szkoła wypracowała model filozofii jako refleksji o ważności. Filozofia transcendentalna jest u niego rodzajem procedury, która ma już na gruncie wcześniej wypracowanej teorii zapewnić poznaniu obiektywność, a nie jak u Husserla i w szkole marburskiej, gdzie filozofia transcendentalna jest uniwersalną metodą filozofii samej.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Język
- niemiecki
- Rok wydania
- 2014
