Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Tekst stanowi próbę ujęcia roli artysty jako katalizatora toczących się w społeczeństwie procesów. Społeczna rola sztuki - wielokrotnie rozważana w przeszłości - również obecnie jest przedmiotem sporów. Jednak współczesna sytuacja sztuki, będąca owocem kryzysu, w którym znalazła się po obu wojnach światowych cywilizacja, jest bardziej złożona. O ile uprzednio oczekiwano udziału artystów w zmianie na lepsze społecznej rzeczywistości, wydarzenia XX wieku zachwiały wiarą w możliwości sztuki. Pojawienie się wśród obecnych działań artystycznych wyraźnie zarysowanego nurtu, którego zamierzeniem jest ukazanie poprzez sztukę tego, co inaczej pozostałoby nieujawnione, może być interpretowane jako próba odzyskania utraconego terenu. Dzieła, które swym tworzywem czynią trudną przeszłość oraz niepokojące zjawiska i trendy skryte pod powierzchnią społecznej rzeczywistości, są - w pewnym sensie - powoływane do istnienia dopiero przez reakcję odbiorcy. Tym samym osobiste poglądy artysty stają się istotne, ponieważ to właśnie artysta jest tym, który bije na alarm, gdy – jego zdaniem – dzieje się coś złego, co zatruwa społeczną tkankę.W artykule rozważane są dzieła artystów, którzy tematem swojej twórczości uczynili trudne problemy przeszłości i teraźniejszości, a także potencjalna rola sztuki w kształtowaniu postaw społeczeństwa.

Autorzy

• dr inż. arch. Joanna Kabrońska link otwiera się w nowej karcie