Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Stale dokonujący się rozwój technologii medycznych oraz postęp w możliwościach leczniczych w sposób zasadniczy wpływa na kształt szpitala. W obecnie realizowanych szpitalach maleje powierzchnia działów pielęgnacji chorych, natomiast zwiększa się powierzchnia działów diagnostyczno-zabiegowych. Skraca się średni czas pobytu pacjenta w szpitalu. Szpital staje się sprawną „maszyną” do diagnozowania, a następnie leczenia pacjenta w jak najkrótszym czasie. Zmiany zachodzące w sposobach leczenia nie pozostają bez wpływu zarówno na strukturę szpitala, jak i na kształt poszczególnych jego działów. Obecnie można przyjąć, że wyposażenie technologiczne szpitala (rozumiane przede wszystkim jako aparatura medyczna) starzeje się w cyklu kilku lub maksymalnie kilkunastoletnim. Wraz z nowym wyposażeniem wprowadzane są nowe procedury i metody leczenia. W konsekwencji często zmieniają się wymagania dotyczące układu funkcjonalno-przestrzennego danego działu szpitala. Biorąc pod uwagę, że starzenie układu konstrukcyjno-budowlanego szpitala następuje nieporównywalnie wolniej niż sprzętu medycznego i metod leczenia w większości przypadków najwłaściwszym sposobem przystosowania szpitala do nowych wymagań jest jego modernizacja. W niniejszym rozdziale poruszona została problematyka związana z modernizowaniem istniejących i funkcjonujących szpitali lub ich działów, ze sposobem poprawnego planowania i prowadzenia modernizacji oraz wpływem modernizacji na inne działy szpitala, na formę szpitala, a także na konieczność jego nieprzerwanego funkcjonowania.

Autorzy

• dr inż. arch. Jacek Poplatek link otwiera się w nowej karcie ,
• dr inż. arch. Jarosław Bąkowski link otwiera się w nowej karcie