Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Ziemski system odniesienia stanowi podstawę do prowadzenia obserwacji nie tylko w geodezji, ale też w całej rodzinie nauk o Ziemi. Do roku 1988 powszechnie używanym ziemskim systemem odniesienia był umowny system odniesienia, którego podstawowa oś była określana poprzez zmienne w czasie współrzędne bieguna chwilowego, a położenie umownego południka zerowego określane było jako odpowiadające południkowi zerowemu średniego obserwatorium sieci stacji Międzynarodowej Służby Czasu. Położenie bieguna chwilowego i czas niezbędny do określania długości geograficznej wyznaczane były technikami astrometrycznymi. W pracy przedstawiono historię wyznaczeń pozycji bieguna realizowanych przez służby ILS, IPMS i BIH. Od 1988 r. współrzędne bieguna „chwilowego” wyznaczane są z bardzo wysoką dokładnością razem ze współrzędnymi obserwatoriów i ich pochodnymi względem czasu poprzez obserwacje sztucznych satelitów Ziemi i techniką VLBI. W pracy omówiono problemy związane z aktualną realizacją ziemskich układów odniesienia i rolą służby IERS w ich tworzeniu i konserwacji. Przedstawiono również parametry transformacji kolejnych wersji układu ITRF od ITRF88 do ITRF2000 i ich znaczenie praktyczne. Omówiono modele NUVEL-1, NUVEL-1A oraz NNR-NUVEL-1A. Przedstawiono układ ETRF89 oraz stosowane w Polsce układy współrzędnych i ich relacje do układu ITRF i WGS84. Podano także przykłady transformacji pomiędzy układem ETRF i ITRF2000.

Autorzy

• prof. dr hab. inż. Jerzy Rogowski link otwiera się w nowej karcie ,
• prof. dr hab. inż. Mariusz Figurski link otwiera się w nowej karcie