Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

W dużych oczyszczalniach ścieków osady ściekowe są często zagospodarowywane energetycznie, zarówno przez monospalarnie (gdzie termicznie przekształcane są jedynie osady ściekowe), jak i w biogazowniach. Inną metodą jest tzw. recykling organiczny, połączony z odzyskiem pierwiastków nawozowych (azot i fosfor). Jest on realizowany m.in. przy rolniczym wykorzystaniu osadów, rekultywacji terenów zdegradowanych czy kompostowaniu. Podane sposoby mogą być stosowane dla osadów ustabilizowanych. Dla dużych oczyszczalni ścieków droga do rolniczego wykorzystania jest praktycznie zamknięta, ze względu na jakość i ilość wytwarzanych osadów ściekowych. Ten sposób zagospodarowania osadów zaleca się jedynie dla małych i średnich oczyszczalni, z uwagi na ich właściwości, m.in. zawartość związków biogennych. Dodatkowy problem związany z obróbką osadów stanowią powstające często wysoko obciążone odcieki. Dla dużych oczyszczalni powstające z mechanicznego odwadniania odcieki stanowią na tyle mały udział, że nie ma on dużego znaczenia przy zawracaniu ich do głównego ciągu technologicznego. W przeciwieństwie do mniejszych obiektów, gdzie zawracane odcieki wraz z wysokim ładunkiem zanieczyszczeń (głównie azotu), zaburzają podstawowe procesy biologicznego oczyszczania ścieków. W takim przypadku bardzo dobrym rozwiązaniem mogłaby być metoda hydrofitowa do odwadniania i stabilizacji osadów, zalecana dla małych i średnich oczyszczalni ścieków. Dzięki zastosowaniu tej metody osady mogą bezpiecznie wrócić do środowiska naturalnego przywracając równowagę ekologiczną oraz zamykając obieg materii organicznej w przyrodzie. Technologia ta jest naturalna, niskoemisyjna i przyjazna dla środowiska, umożliwiająca łatwe wkomponowanie w istniejący krajobraz. Jest niskonakładowa dzięki prostej konstrukcji i obsłudze, małemu zużywaniu energii elektrycznej, niewielkim kosztom inwestycyjnym i eksploatacyjnym oraz braku konieczności stosowania środków chemicznych. Przeprowadzone w niniejszej pracy badania jakości odcieków, pochodzących ze złóż trzcinowych w Gniewinie, udowodniły, że zastosowanie systemu hydrofitowego do odwadniania i stabilizacji osadów ściekowych generuje odcieki, nie wpływające negatywnie na procesy oczyszczania ścieków, przy ich zawracaniu do głównego ciągu technologicznego.

Autorzy

• dr hab. inż. Katarzyna Kołecka link otwiera się w nowej karcie ,
• Justyna Pyszka link otwiera się w nowej karcie ,
• Katarzyna Zelba link otwiera się w nowej karcie