Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Napawanie jest szeroko stosowaną metodą naprawiania powierzchni. Pozwala między innymi na uzupełnienie miejsc, w których uprzednio wystąpiły wżery korozyjne. Techniki napawania wykorzystywane są również do przywracania pierwotnego kształtu zużytych części. W pracy wykonano badania napoin wykonanych elektrodami otulonymi na czołowych powierzchniach cylindrycznych próbek ze staliwa LH14. Proces wykonywano dwoma rodzajami elektrod: Castolin 6601 (przeznaczoną do napawania staliwa) oraz Castolin Xuper NuceloTec 2222 (do łączenia elementów o dużych gabarytach wykonanych ze stali nierdzewnej, staliwa, bądź żeliwa). Niektóre powierzchnie przed wykonaniem procesu celowo zanieczyszczono, bądź napawano nieprawidłową techniką. Miało to na celu wywołanie niezgodności spawalniczych. Próbki poddano następnie badaniom wizualnym oraz penetracyjnym. Po badaniu penetracyjnym wykonano planowanie czoła na głębokość 1 mm. Wynikało to z faktu, iż po naprawach regeneracyjnych następuje najczęściej usunięcie nadmiaru napawanego materiału. Następnie wykonano drugie badanie penetracyjne, które miało na celu wskazanie obecności ewentualnych wad. Wykazano, iż próbki napawane elektrodą przeznaczoną do tego procesu miały o 35 % mniej niezgodności, niż wykonane elektrodą do spawania. Potwierdzono również, iż zanieczyszczenie powierzchni znacząco wpływa na powstanie niezgodności. Cześć z nich miała charakter powierzchowny i nie występowała po typowym dla tej metody naprawczej, usuwaniu nadmiaru materiału.

Autorzy

• dr hab. inż. Jacek Tomków link otwiera się w nowej karcie ,
• dr inż. Jacek Haras link otwiera się w nowej karcie