Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

W opracowaniu dokonano przeglądu dostępnych prac dotyczących różnych rodzajów urządzeń poprawiających słyszenie, które w szczególnych przypadkach mogą być traktowane jako rozwiązania alternatywne w stosunku do klasycznych aparatów słuchowych. Praca zawiera dyskusję na temat nowego rodzaju aparatu słuchowego wstępnie zaprogramowanego, który może być dystrybuowany korespondencyjnie lub bezpośrednio potencjalnym użytkownikom. Ponadto zawarto opis tzw. „personalnych” wzmacniaczy dźwięku ze szczególnym uwzględnieniem tzw. wzmacniaczy słuchu, które co do zasady są przeznaczone dla osób ze słuchem normalnym. Podano cechy poszczególnych rozwiązań oraz możliwe zastosowania. Analiza dostępnych opracowań w tym zakresie pokazuje dużą różnorodność rozwiązań, a co za tym idzie brak jednoznacznych kryteriów, dzięki którym można by dokonać łatwej i obiektywnej oceny urządzeń między sobą czy też porównać je z klasycznymi aparatami słuchowymi. Na podstawie przedstawionej pracy można sfomułować następujące wnioski: wzmacniacze słuchu nie powinny być stosowane w przypadku niedosłuchów odbiorczych czuciowo-nerwowych z uwagi na brak możliwości właściwego dostosowania parametrów akustycznych takiego wzmacniacza do specyficznej charakterystyki niedosłuchu. Wysoki poziom ciśnienia akustycznego, jaki mogą one generować może pogłębiać wadę słuchu. Aparaty słuchowe wstępnie zaprogramowane mogą stanowić alternatywę dla klasycznych aparatów, choć wyniki badań pokazują, że uzyskiwane efekty, w szczególności w rozumieniu mowy, są słabsze. Kluczową rolę w poprawie możliwości uzyskania bardziej efektywnych wyników w przypadku niedosłuchu odbiorczego pełni audiolog lub protetyk słuchu.

Autorzy

• Tomasz Poremski,
• Piotr Szymański,
• prof. dr hab. inż. Bożena Kostek link otwiera się w nowej karcie