Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

W niniejszym artykule przedstawiono problematykę wyznaczania stałej czasowej termopary. Wskazano na wagę właściwości dynamicznych termopar podczas eksperymentów. Przedstawiono stanowisko laboratoryjne, na którym przeprowadzono badania, mające na celu wyznaczenie stałych czasowych dwóch rodzajów termopar. Zaprezentowano trzy metody obliczania tego parametru. Określono wartość stałej czasowej, wyznaczonej metodą symulacji numerycznej wymiany ciepła między spoiną termopary a spalinami ją otaczającymi, przy założeniu wolnozmienności procesu, czyli przejścia z jednego stanu ustalonego do drugiego. W kolejnym kroku obliczono ten parametr również dla takiego przejścia, jednak dokonano tego na podstawie rzeczywistej szybkozmiennej temperatury spalin, zarejestrowanej podczas badania na stanowisku laboratoryjnym. Jako trzecią metodę przedstawiono określanie wartości stałej czasowej dla warunków chwilowych, dla szybkozmiennej temperatury rejestrowanej podczas eksperymentu, dla przebiegu pseudookresowego w obrębie trwania jednego cyklu roboczego silnika. Dokonano porówna-nia i oceny uzyskanych wyników obliczeń, a co za tym idzie, użyteczności metody wyzna-czania stałej czasowej termopar.

Autorzy

• dr inż. Patrycja Puzdrowska link otwiera się w nowej karcie