Dokonując krytyki tradycji nowożytnego empiryzmu i kartezjańskiego dualizmu Półtawski tworzy realistyczną i dynamiczną interpretację bytu ludzkiego. Przeżywanie, odczuwanie zmysłowe nie jest poślednią odmianą poznania jak i operacją dostarczania jedynie elementów, budulca poznaniu, ale odrębnym sposobem bycia w świecie, jest symbiotycznym kontaktem z otoczeniem, formą życia. Zrywa on radykalnie z tradycją brentanowsko-husserlowską traktowania świadomości jako zbioru aktów, a nie zbioru treści. Przeciwstawia temu model fenomenologii noematycznej. Nie możemy zobaczyć jak powstają noematy (treści świadomości), bo nie jest to robota samej świadomości, ani w sferze zmysłowego przeżywania, gdzie świat jest nam już pierwotnie dany jakby „od dołu” ani na wyższym poziomie świadomego funkcjonowania w świecie, gdzie świat (jako model świata), jest już nam znowuż dany, jakby „od góry”. Model świata tkwi nie w świadomości aktualnie obecnej, ale jakby za jej kulisami, aby umożliwić przytomne bycie człowieka w świecie. Ontologia wypracowana na gruncie najprostszego sposobu bycia człowieka jako tylko postrzegającego nie jest w stanie pojąć i zrozumieć realności świata, a zwłaszcza realności wartości. Oddać sprawiedliwość roli wartości może tylko całościowa i dynamiczna koncepcja człowieka, której wizji Półtawski szuka w konfrontacji z poglądami Ingardena , Strassera i Wojtyły.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- DOI
- Cyfrowy identyfikator dokumentu elektronicznego link otwiera się w nowej karcie 10.24425/pfns.2020
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2020
