Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Jednym ze sposobów produkcji węglanu wapnia jest metoda gaz-ciecz, w której jako reagent stosuje się gazowy CO2 oraz roztwór soli wapnia, do którego dodawane są związki sprzyjające absorpcji CO2, tzw. promotory. Reakcja z gazowym CO2 jest specyficzna, ponieważ powstawanie jonów wodorowęglanowych podczas absorpcji CO2 z reakcją chemiczną jest etapem decydującym o szybkości procesu strącania CaCO3. Celem niniejszej pracy było określenie wpływu glicerolu na przebieg wytrącania CaCO3 oraz charakterystykę wytworzonych cząstek metodą karbonatyzacji. Proces prowadzono w temperaturze pokojowej pod ciśnieniem atmosferycznym w reaktorze typu gas(CO2)-lift z cyrkulacją wewnętrzną. Mieszaninę reakcyjną stanowił roztwór CaCl2 zawierający 0, 5 lub 10% (obj.) glicerolu oraz promotor absorpcji CO2 w postaci amoniaku lub trietanoloaminy (TEA). Otrzymaną zawiesinę cząstek CaCO3 podzielono na dwie części. Pierwszą porcję przesączono natychmiast po zakończeniu reakcji, natomiast drugą rozdzielono po 1 godzinie. W celu scharakteryzowania otrzymanych cząstek określono ich skład polimorficzny, powierzchnię właściwą oraz morfologię. Największą powierzchnię właściwą miały próbki otrzymane w roztworach zawierających NH3, co jest skorelowane z zawartością waterytu. Dodatek glicerolu do mieszaniny reakcyjnej wpływa na szybkość absorpcji CO2 do układu oraz na szybkość dyfuzji jonów w mieszaninie reakcyjnej. Zatem im wyższe stężenie glicerolu tym dłuższy czas reakcji strącania. Ponadto dla zastosowanych stężeń glicerolu nie obserwowano stabilizacji metastabilnego waterytu.

Autorzy

• mgr inż. Natalia Czaplicka link otwiera się w nowej karcie ,
• dr hab. inż. Donata Konopacka-Łyskawa link otwiera się w nowej karcie ,
• prof. dr hab. inż. Barbara Kościelska link otwiera się w nowej karcie ,
• dr inż. Marcin Łapiński link otwiera się w nowej karcie