Praca dotyczy analitycznych metod syntezy algorytmów detekcji uszkodzeń. Definiując wektor resztowy jako ważony błąd uzyskanej oceny wyjścia danego obiektu, poszukuje się takich obserwatorów stanu, dostarczających owych oszacowań, dla których wektor resztowy jest w możliwie wysokim stopniu niezależny od niemierzalnych zakłóceń oddziałujących na obiekt oraz od niemierzalnych szumów w torach pomiarowych. Rozważa się algorytmy oparte na koncepcji odpowiedniego kształtowania struktury własnej macierzy stanu detekcyjnego obserwatora stanu. W pracy czytelnik znajdzie omówienie: wstępnego etapu syntezy wektora resztowego, warunków (koniecznego i wystarczającego) odprzęgania wektora resztowego od obiektowych zakłóceń, parametryzacji osiągalnych lewych podprzestrzeni własnych macierzy stanu obserwatora (rozróżniono przypadki rozłącznych oraz nierozłącznych widm obserwatora i obiektu), zagadnienia wrażliwości detekcyjnego obserwatora na błędy modelowania monitorowanego obiektu, algorytmu syntezy numerycznie odpornego odprzęgającego obserwatora stanu, własności całkowicie odprężonych obserwatorów detekcyjnych (w tym obserwatorów minimalno-czasowych), a także przykład projektowania obserwatora odprzęgniętego.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Aktywność konferencyjna
- Typ
- publikacja w wydawnictwie zbiorowym recenzowanym (także w materiałach konferencyjnych)
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2002
Źródło danych: MOSTWiedzy.pl - publikacja "Optymalne obserwatory detekcyjne oparte na strukturze własnej." link otwiera się w nowej karcie