Wielkie miasto nie jest już znaną i spójną przestrzenią, ale zbiorem interesujących punktów, do których dociera się komunikacyjnymi korytarzami poprzez ''puste'' obszary. Przestrzeń miasta zachowuje więc swoją ciągłość jedynie na planie urbanistycznym. W związku z powyższym coraz częściej obserwuje się zjawiska samoistnego lub planowanego tworzenia się wielocentrycznych miast metropolitalnych. Wokół historycznie ukształtowanego śródmieścia''miasta-matki'' pojawiają się nowe i niezależne, lokalne śródmieścia, będące centralnymi ośrodkami peryferyjnych dzielnic lub miast satelitarnych. Podstawowym modułem miasta policentrycznego jest autonomiczna dzielnica pojęta jako miasto w mieście. Każda dzielnica zaczyna tworzyć własny kod urbanistyczny. Winna przy tym posiadać co najmniej jeden centralny plac i jedną główną ulicę, tworzący trzon siatki ulic i placów.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Aktywność konferencyjna
- Typ
- publikacja w wydawnictwie zbiorowym recenzowanym (także w materiałach konferencyjnych)
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2002
Źródło danych: MOSTWiedzy.pl - publikacja "Tendencje kształtowania przestrzeni publicznych końca XX wieku." link otwiera się w nowej karcie
