W pracy omawia się dwie metody analizy statycznej obudowy tuneli i przepustów dużej średnicy. Pierwsza z nich, metoda sprężyn polega na modelowaniu ośrodka gruntowego radialnymi sprężynami reprezentującymi odkształcalność gruntu. Drugie podejście oparte jest na zastosowaniu metody elementów skończonych i programu SOFISTIC. W układzie obudowa - grunt obudowę modeluje się zwykłymi ramowymi elementami sprężystymi a otaczający ośrodek gruntowy izoparametrycznymi, sprężystymi elementami skończonymi w płaskim stanie odkształcenia. Obudowę i grunt rozdzielają elementy interfejsu przekazującymi siły kontaktowe w kierunku radialnym do obudowy. Wykazano, że model MES daje znacznie dokładniejsze wyniki, pozwalając na lepszy opis własności gruntu.Tym niemniej wyniki obu metod są zbliżone w zakresie sił wewnętrznych w obudowie o ile dobierze się odpowiedni sposób wyznaczania zastępczych sztywności sprężyn radialnych.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Aktywność konferencyjna
- Typ
- publikacja w wydawnictwie zbiorowym recenzowanym (także w materiałach konferencyjnych)
- Język
- angielski
- Rok wydania
- 2002
