Przedmiotem badań były poliestrouretany o zawartości 50% segmentów sztywnych i zmiennym stosunku NCO/OH. Wykazano, że poliestrouretany otrzymane metodą quasi-prepolimerową wykazują inną morfologię niż otrzymane za pomocą metody prepolimerowej. W poliuretanach quasi- prepolimerowych obserwowano za pomocą mikroskopu AFM agregację segmentów sztywnych o wymiarze poprzecznym rzędu200nm. Segmenty te tworzyły fazę ciągłą. Kruche pękanie w próbkach łamanych w ciekłym azocie przebiegały na granicy faz agregacji segmentów giętkich i sztywnych. Wzrost stosunku NCO/OH prowadził do wzrostu czystości faz segmentów giętkich.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Aktywność konferencyjna
- Typ
- publikacja w wydawnictwie zbiorowym recenzowanym (także w materiałach konferencyjnych)
- Język
- angielski
- Rok wydania
- 2003
