Zastosowano klasyczne metody elektroanalityczne do badania właściwości redoks ditiokarbaminianów litu w środowisku dimetylosulfotlenku. Użyto elektrody z platyny i węgla szklistego. Badane związki zsyntezowano z N,N'-dimetyloetylenodiaminy, do której podstawiono jedną lub dwie grupy ditiokarbonylowe na drodze reakcji z CS2 w środowisku alkalicznym. Stwierdzono, że elektrochemiczne utlenianie ditiokarbaminianów przebiega z udziałem jednego elektronu na każdą aktywną grupę obecną w związku. W rezultacie powstają rodniki ditiokarbaminianowe, które w następczej reakcji dimeryzacji prowadzą do utworzenia disiarczków tiuramu. Nie stwierdzono istotnego wpływu materiału elektrodowego na kinetykę omawianego procesu. Redukcja disiarczku tiuramu, prowadząca do rozerwania wiązania S--S,zachodzi przy potencjałach elektrodowych około -1 V wzgl. NEK i zależy od rodzaju użytego materiału elektrodowego. Ten wynik jest interpretowany jako skutek chemicznego oddziaływania disiarczku tiuramu z Pt. Analizę kinetyczną powyższych reakcji elektrochemicznych przeprowadzono z zastosowaniem teorii Butlera-Volmera i Marcusa-Husha. Zastosowano ponadto kwantowo-mechaniczne metody obliczeniowe w celu optymalizacji struktury ditiokarbaminianów.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuł w czasopiśmie z listy filadelfijskiej
- Język
- angielski
- Rok wydania
- 2004
