Repozytorium publikacji - Politechnika Gdańska

Stwierdzono, że molekularna organizacja monowarstw na granicy powietrze-woda, otrzymanych z amfifilowego azofanu z nierozgałęzionym podstawnikiem n-dodecylowym różni się od tej uzyskanej dla analogu z objętościowym podstawnikiem ''tert''-oktylowym pod względem powierzchni zajmowanej przez cząsteczkę. Kompleksowanie jonów sodu z subfazy wodnej, jak wywnioskowano z pomiaru potencjału powierzchniowego, jest ułatwione w przypadku azofanu z podstawnikami n-dodecylowymi, ze względu na odpowiednie zbliżenie makrocykli umożliwiające utworzenie kompleksu jonu sodu z dwoma cząsteczkami azofanu. W przypadku dwuskładnikowej monowarstwy składającej się z podstawionego n-dodecylem azofanu i kwasu oktadekanowego (w stosunku molowym 2:1)kompleksowanie jest dodatkowo ułatwione z powodu kompensacji ładunku dodatniego kompleksowego kationu.Stałe trwałości kompleksów i udział hydrolifowej ''głowy'' azofanu w potencjale powierzchniowym zostały wyznaczone z izotermy Langmuira dopasowanej do zależności potencjału powierzchniowego od stężenia chlorku sodu w wodnej subfazie.

Autorzy

• Heinz Huesmann,
• H. Fujiwara,
• prof. dr hab. inż. Elżbieta Luboch link otwiera się w nowej karcie ,
• prof. dr hab. inż. Jan Biernat link otwiera się w nowej karcie ,
• Dietmar Mobius