Przedstawiono podstawy teoretyczne technik izolacji i wzbogacania analitów organicznych z próbek gazowych oraz ciekłych. Już pobieżna analiza literatury dotyczącej omawianych zagadnień, pokazuje jak różnorodne i bogate spektrum technik jest stosowane na etapie przygotowania próbki. Z drugiej strony, z punktu widzenia podstaw fizykochemicznych, większość technik opiera się na dwóch zjawiskach: adsorpcji analitów na medium zatrzymującym lub ich absorpcji na tymże medium. Jako ekstrahenty stosuje się głównie rozpuszczalniki organiczne. Względy ochrony środowiska, jak również względy praktyczne, spowodowały w ostatnich latach gwałtowny rozwój technik alternatywnych, wykorzystujących jako sorbent unieruchomione ciecze polimerowe, głównie polidimetylosiloksan (PDMS). W artykule opisano, z punktu widzenia praktycznego, podstawy teoretyczne procesu sorpcji w trybie równowagowym oraz nierównowagowym. Dokonano również krótkiej charakterystyki metod i trybów prowadzenia procesu izolacji analitów. Ponadto opisano techniki wyznaczania wartości kluczowych dla technik opartych na polidimetylosiloksanie, parametrów czyli współczynników podziału PDMS-powietrze i PDMS-woda.
Autorzy
Informacje dodatkowe
- Kategoria
- Publikacja w czasopiśmie
- Typ
- artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2004
